Ο ΑΒΡΑΑΜ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Χθες το βράδυ και ενώ όλοι παρακολουθούσαν μπάσκετ εγώ αποφάσισα να δω την Εθνική. Η αλήθεια είναι ότι πόνεσαν τα ματάκια μου από το σούπερ θέαμα της επίσημης αγαπημένης.... Έβγαλα όμως κάποια συμπεράσματα κυρίως για τους δικούς μας παίχτες σε σχέση με τον Ολυμπιακό.Θαύμασα και το εννοώ, τον Αβραάμ για μια ακόμα φορά για το πάθος του και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Είναι η ζωή του και το δείχνει σε κάθε αγώνα είτε παίζει πρωτάθλημα είτε με την εθνική. Όσο θαύμασα τον Αβραάμ όμως τόσο ¨αγανάκτησα¨με τον Μήτρογλου. Αυτό το παιδί-γιατί είναι ακόμα παιδί- δε λέει να βάλει μυαλό. Παρατηρούσα πως συμπεριφέρεται μέσα στο γήπεδο και διαπίστωσα μια ανωριμότητα στις κινήσεις του. Εν ολίγοις μια τεμπέλια διότι βασίζεται μόνο στο ταλέντο που έχει και όχι στη δουλειά και στην προπόνηση.
Και έρχομαι στο μεγάλο κεφαλαίο του Ολυμπιακού και της εθνικής, τον Φετφατζίδη. Ταλέντο με τεχνική, χαμηλό κέντρο βάρους με αποτέλεσμα να κρατάει μπάλα χωρίς να τη χάνει εύκολα, ΑΛΛΑ.....
Ένα μεγάλο αλλά....αδύναμος. Έχασε τις περισσότερες μονομαχίες και έδειξε οτι δεν έχει τη δύναμη-φυσική- να πάρει κόντρες από αντιπαλους. Έτρεξε πολύ, με πάθος αλλά όταν είχε τη μπάλα στα πόδια του δεν τελείωνε τις φάσεις. Δε ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι δεν κάνει σωστή ενδυνάμωση μυών ή στην καλή και σκληρή προπόνηση που κάνει με το προπονητικό τιμ με αποτέλεσμα να δείχνει κουρασμένος.
Υ.Γ.1 Χθες ο πρόεδρος τίμησε με την παρουσία του τον Ζεβλάκοφ....δεν πέρασε απαρατήρητο.
Υ.Γ.2 Ο Μάρκο το χώσε το παστελάκι...ξανά.Εδώ να μείνεις!