ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Επί προεδρίας Κόκκαλη η ομάδα έδειχνε ιδιαίτερη "αγάπη" στους παίχτες που προέρχονται από την χώρα του καφέ. Είναι κοινό μυστικό ότι ο πρόεδρος ήταν λάτρης του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Ουκ ολίγοι παίχτες από την Βραζιλία ήρθαν τα χρόνια της προεδρίας του Κόκκαλη. Από Λουτσίανο Ντρασένα και Ζε Ελίας μέχρι τον μεγάλο ποδοσφαιριστή άλλα μικρό σαν άνθρωπο Ριβάλντο.  Όλοι τους όσο καλά μίλαγαν στην μπάλα άλλο τόσο καλά μίλαγαν και στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Το μοναδικό τους μέλημα ήταν να καταβληθεί η δόση του συμβολαίου τους την ημέρα που έπρεπε. Τρανό παράδειγμα ο Ζε Ελίας που δημιουργούσε προβλήματα έστω και για μια μέρα καθυστέρηση. Υπήρχε σεζόν που δεν ταξίδεψε ποτέ να αγωνιστεί στην Θεσσαλονίκη. Η μοναδική εξαίρεση είναι ο μεγάλος μάγος ο Gio. Τίμησε την φανέλα του συλλόγου. Αγαπήθηκε και αγάπησε τον κόσμο. Ακόμα και τώρα το όνομα του υπάρχει σαν σύνθημα στα χείλη των οπαδών μας. Είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο από όλους του Βραζιλιάνους που πέρασαν και για αυτό δεν τον αναφέρω με τους υπολοίπους.  Με το τέλος εποχής του μεγάλου Κόκκαλη ήρθε από τι φαίνεται και το τέλος εποχής για τους Βραζιλιάνους στον Ολυμπιακό μας.