Καλησπέρα αδέρφια,
Όντας πιο ήρεμος από εχθές το βράδυ θα ήθελα να εκφράσω και εγώ την άποψή μου για το χθεσινό παιχνίδι, και τα όσα επακολούθησαν, κυρίως μεταξύ μας. Όπως είναι πλέον σύνηθες μετά από κάθε στραβοπάτημα της ομάδας μας, ξεκίνησε θύελλα αντιδράσεων. Βρήκαμε πάλι ευκαιρία να χωριστούμε σε μεν και δε, και να δείξουμε το πόσο εσωστρεφείς έχουμε γίνει. Για αρχή παραθέτω την προφητεία του Δανιήλ, η οποία προφήτευε την αποκάλυψη, όταν και χάθηκε το Μπόινγκ:
«Το πουλί θα χαθεί ξαφνικά πάνω από τους σχιστομάτηδες και θα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Πολλοί θα ψάχνουν αλλά δεν θα βρίσκουν. Τότε ο πόλεμος θα πιαστεί από πάνω. Οι ορθόδοξοι θα ενωθούν και θα κατατροπώσουν τον Φράγκο και την Τιάρα. Ο κοντός Μόσκοβος μαζί με τους δικούς μας θα υψώσουν ξανά την βυζαντινή σημαία στην Βασιλεύουσα την ώρα που θα φεύγουν οι Τούρκοι να σώσουν τη φυλή τους στην Κριμαία»
Και τώρα θα την παραποιήσω λίγο για να ταιριάζει στα δικά μας δεδομένα:
«Η δικέφαλη κότα του βορρά θα χαθεί ξαφνικά πάνω από τους Γαύρους, αφού πρώτα αφήσει την κουτσουλιά της. Πολλοί θα ψάχνουν αιτίες, και θα τις βρίσκουν παντού. Τότε ο πόλεμος θα πιαστεί από πάνω. Η Παναγιά κατατρόπωσε τον Ισπανό. Ο κοντός βούλγαρος μαζί με τους άλλους ούνους θα βγάλουν ξανά γλώσσα, την ώρα που θα τρέχουν οι γαύροι να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.»
Και δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια κύριοι. Η τζούλια του βορρά κατάφερε και έκανε το αδιανόητο. Διπλό στο ναό από το πουθενά, με τον Κλάους αριστερό μπακ χαφ, και τον Σαλπιγίδη (έτσι δε γράφεται;;; ) σε ρόλο δεξιού μπακ(!). Παίκτες, προπονητής, και κατ' επέκταση Πρόεδρος, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Αρχικά, δεν είδαμε από τους παίκτες μας αυτό που χρόνια τώρα ζητάμε, αλλά ποτέ δε βλέπουμε. Φυσικά, γίνεται λόγος για το ολυμπιακό πάθος, τη δίψα για την κατατρόπωση των μισητών αντιπάλων μας. Πόσο μάλλον, όταν έχει προηγηθεί ένας αγώνας-δυσφήμιση για το ποδόσφαιρο- στην Τούμπα. Οι παίκτες, κατ' εμέ, δε σεβάστηκαν ούτε τον κόσμο, ούτε την ομάδα, ούτε τη φανέλα, ούτε τα λεφτά που παίρνουν, ούτε καν τους ίδιους τους τους εαυτούς. Δε ξέρω αν αυτό απαντάται στο ότι πολλοί θέλουν να δειχθούν στην Ευρώπη, ώστε να πάρουν μεταγραφή σε ομάδα εξωτερικού, αφού ο Ολυμπιακός είναι τελευταία γνωστός για τη διαφήμιση που κάνει σε παίκτες που μέχρι να έρθουν εδώ ήταν στην αφάνεια. Δε ξέρω επίσης αν διαλέγουν απλά παιχνίδια, ή αν δεν έχουν ποδοσφαιρικό εγωισμό. Το θέμα είναι πως το σύνθημα που ακούστηκε χθες προς το τέλος του παιχνιδιού "ντροπή ντροπή, εμείς θα παίζαμε θα είχαμε ψυχή" ισχύει και ταιριάζει απόλυτα. Απλά, οι παίκτες του μπάουγκ ήθελαν το παιχνίδι περισσότερο, και για αυτό το πήραν.
Σενιόρ, ξέρεις πως έχεις την εκτίμηση όλων των φιλάθλων και οπαδών του Ολυμπιακού, για όσα έχουμε καταφέρει μαζί αυτά τα 2 χρόνια που βρίσκεσαι στην ομάδα, αλλά χθες ήσουν offside. Δεν μπορώ να δεχτώ πως ένας προπονητής σαν εσένα, που έχει αποδείξει πολλά στο ΘΡΥΛΟ, δεν μπόρεσε να περάσει στους καλομαθημένους παίκτες του τη νοοτροπία του παθιασμένου αγωνιστή, που θα έπρεπε αυτοί να έχουν σε όλα τα παιχνίδια, και κυρίως στα ντέρμπυ.
Πρόεδρε, από μια σκοπιά αξιέπαινη η πράξη σου, να συγχαρείς τον κ.Αναστασιάδη, αλλά νομίζω πως υπήρχαν άλλα πράγματα που έπρεπε να γίνουν. Μια επίσκεψη και στα δικά μας αποδυτήρια δε θα πείραζε πιστεύω. Απεναντίας, ένα μικρό πρόστιμο στους παίκτες θα ήταν θεμιτό, εώς και απαραίτητο. Σιγά σιγά φαίνεται πως έγιναν λάθος επιλογές το καλοκαίρι, οι οποίες ελπίζουμε να διορθωθούν την προσεχή χειμερινή μεταγραφική περίοδο.
Πάμε τώρα στο κύριο θέμα του άρθρου...ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Επειδή όλη τη φάση της κερκίδας τη ζω από μέσα, και οι απόψεις μου σχετικά με αυτή κυμαίνονται σε επικίνδυνα ρομαντικά επίπεδα για εμένα, τα οποία δυστυχώς δε συμβαδίζουν με την εποχή μας, ίσως ακουστώ λίγο καυστικός, αναφερόμενος πάντα σε όσους έρχονται στο πέταλο. Κύριοι, περνάμε κρίση. Δεν το βλέπω μόνο εγώ, αλλά όλοι μας. Λίγος κόσμος, λίγη φωνή, άσχημες κερκίδες με λίγα ξεσπάσματα, καθόλου παλμός και διάρκειας. Δεν είμαστε fame story για να αξιολογήσω με βαθμό, αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν ντροπιαστικό για τη ΘΥΡΑ 7, την οποία όλοι ξέρουμε και αγαπάμε. Δυστυχώς, έχει περαστεί σε όλους μας μια νοοτροπία που μας κάνει να στηρίζουμε μόνο στα εύκολα. Βλέπουμε αρκετό κόσμο στο γήπεδο μόνο σε σημαντικά παιχνίδια. Όλοι θυμάστε την ομάδα με το βάζελο, τον μπάογκ και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Άντε και σε καμιά φιέστα. Και ξέρουμε, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν δηλαδή βρεθούμε πίσω στο σκορ, καθόμαστε κάτω και μούγκα, μην κλείσει η φωνούλα μας και δεν μπορούμε να πούμε γλυκόλογα στην κυρά μας. Με συγχωρείτε, αλλά αυτό δεν είναι θύρα 7, αυτό είναι καθαρό ποζεριλίκι, και πραγματικά, τέτοιες καταστάσεις με κάνουν να εύχομαι να χάσουμε ένα πρωτάθλημα ή δύο, στο βωμό της αναζωπύρωσης του πάθους και της αγνής αγάπης μας για την ομάδα. Βαρέθηκα να βλέπω οργανωτές να παρακαλάνε κυριολεκτικά τον κόσμο να φωνάξει. Δεν υποχρεώνεται κανείς να έρχεται στο γήπεδο, πόσο μάλλον στο πέταλο. Είναι επιλογή του καθενός, απολύτως σεβαστή από όλους, αρκεί να στηρίζουμε τις επιλογές μας, σύμφωνα με τα μέτρα του χώρου στον οποίο βρισκόμαστε. Και μιλάμε για ένα χώρο ιερό, ένα χώρο όπου άλλοι έχασαν τη ζωή τους, άλλοι το χρόνο τους, άλλοι την καρδιά τους.
Με λίγα λόγια, δεν είμαστε σε θέση να απαιτούμε να μη διαλέγουν οι παίκτες παιχνίδια, όταν εμείς σαν κόσμος διαλέγουμε παιχνίδια, και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μάλιστα. Δεν είμαστε σε θέση να απαιτούμε να δίνουν το maximum των δυνατοτήτων τους, όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε καταφέρει να ξενερώσουμε από το 20ο λεπτό, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται. Ας σταματήσει λοιπόν ΆΜΕΣΑ ο αφορισμός που έχει ξεκινήσει από χθες το βράδυ, και ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες του, γιατί σίγουρα όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης, μεγαλύτερο ή μικρότερο. Έχω πίστη στην ομάδα, στον προπονητή και στον πρόεδρο, αλλά μεγαλύτερη πίστη έχω στη 2η οικογένειά μου, τη ΘΥΡΑ 7.
ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΣΑΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΌΛΑ ΌΣΑ ΧΑΣΑΜΕ ΕΞ ΑΙΤΙΕΣ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΛΑΘΩΝ, ΓΙΑΤΙ ΈΤΣΙ ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ, ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΌΣΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ.
SaintJimmy7
2 σχόλια:
!!!!!!!!!!!!!
Saintjimmy7 σε ότι γράφεις για τον κόσμο και την Θύρα 7 έχεις δίκιο, για τα εντός των γραμμών δεν με ενδιαφέρει τόσο, ούτε και οι παίκτες, όλοι μισθοφόροι είναι, σήμερα είναι αύριο όχι, εμείς όμως οι άρρωστοι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ θα είμαστε για πάντα εκεί.
Ίσως επειδή μεγάλωσα στα πέτρινα χρόνια και ξέρω πως είναι, έχω διαφορετική, πιο ρομαντική αντίληψη των πραγμάτων.. Τα πιο πολλά παιδιά δεν ξέρουν για το κυνήγι στον πούστη τον Δημόπουλο ή τα επεισόδια το 1992 με τον Βούλγαρο στο κανονικό Καραισκάκη, που είχε έρθει 3-2 (το 1989 δεν ήμουν μέσα για αυτό δεν το αναφέρω) ή πως είναι να χάνεις από τον πράσινο λαγό 4-0 το '86 και άλλα πολλά.. τον Γεωργιάδη που έμεινε στον πάγκο 3 ώρες, τις εκδομές με Ατλέτικο το 93 και μονακο το 92.. Η φωνή μου μετά το γκολ του Βαίτση στο 0-1 ήταν κλειστή για 5 μέρες.
Πως να ξεχάσω την Τενερίφη και το πρώτο γκολ του Μπέντ που παραλίγο πραγματικά να πέσουν τα τσιμέντα... ΚΑΜΙΝΙ, φωτιά πραγματική η 7.. Θυμάμαι Λαδόπουλο να λέει στα μεγάφωνα που μόλις είχαν μπει τότε στην 7 ότι αν περάσουμε θα τα κάνουμε όλα πουτάνα! όπως και με Βούλγαρο στον τελικό του '92 στο 2-0.. Εχω φίλο βάζελο που ήταν στην Θύρα 7 στον τελικό του 92 και έχει ακόμα το εισιτήριο. Το θεωρεί την μεγαλύτερη στιγμή της γηπεδικής ζωής του και μιλάμε για παλικάρι που στηρίζει το μπουρδέλο που υποστηρίζει, δεν είναι χθεσινός.
Οι πούστικες διαιτησίες επίσης στο πρόγραμμα, η κλειστή 7 το '96 με Βούλγαρο στο 1-0.. το '94 και το 1-1 που δεν είχαν τραίνα οι λαγοί να γυρίσουν και από το 75λεπτο και μετά δεν έβγαλαν άχνα.. είναι τόσα πολλά τι να λέμε.. Άλλα σε όλα ένας κοινός παρανομαστής, η ανατριχιαστική θύρα 7 και το πως την χάζευαν όλοι, αντίπαλοι και μη. Βέβαια βοηθούσαν και οι παίκτες έστω και λίγο, άλλο Βαϊτσης και καραπιάλης και άλλο τα σημερινά φλωράκια με τα τατουάζ μανίκια και τις φράντζες. Άλλαζουν οι εποχές όμως τι να κάνουμε.
Πρέπει λοιπόν να καταλάβουν όλοι οτι η ΘΥΡΑ 7 είναι η σπουδαιότερη και ιστορικότερη θύρα του πλανήτη.. ΤΕΛΟΣ
Όποιος ποζεράς δεν μπορεί να πάει από εκεί που ήρθε, χρειάζεται η δυνατή και σοβαρή θύρα 7, έστω και αν τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην από το '80 ή το '90. Πρέπει οι παλιοί να εξηγήσουν στα νέα παιδάκια που βρίσκονται και την σημασία της 7.
Στο φινάλε ας μείνουν όσοι μπορούν.
Ζήτω ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Δημοσίευση σχολίου