Ο θάνατος δεν έχει χρώμα

 Καλησπέρα αδέρφια,
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ κάποια πράγματα, τα οποία από εχθές τριγυρίζουν στο μυαλό μου.
Όπως όλοι γνωρίζουμε η χθεσινή μέρα, ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ιδιαίτερη όχι μόνο για το λαό του Θρύλου, αλλά και για όλους τους σχετιζόμενους με τον αθλητισμό ανθρώπους.
Η μέρα αυτή βέβαια, έχει διαφορετική επιρροή και σημασία για τους οπαδούς κάθε ομάδας.
Δε χρειάζεται να αναλύσουμε το πόσο σημαντική είναι η ημερομηνία 8-2-81 για όλους μας.
Κάθε άνθρωπος που σέβεται το γεγονός ότι δηλώνει ή είναι Ολυμπιακός γνωρίζει και με το παραπάνω.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση και μου προξενεί θλίψη, είναι η επαναλαμβανόμενη "δολοφονία" των 21 αυτών παιδιών, από κάθε λογής ενέργειες. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να καταγράφουμε τα γεγονότα.
Αποτελεί συχνό φαινόμενο, η τραγική αυτή ημερομηνία  να αποτελεί έναυσμα για καφρίλα και μισανθρωπιά προς τους οπαδούς άλλων ομάδων. Οι ΜΠΑΟΥΓΚΤΖΗΔΕΣ δε σέβονται ούτε τους δικούς τους νεκρούς με το να μη δέχονται την τήρηση ενός λεπτού σιγής, τα περιβραχιόνια και το εις μνήμην των αδερφών μας πανί. Δεν αποτελεί έκπληξη. Το ότι είναι ασπόνδυλα όντα το ξέρουμε και το έχουμε αναλύσει σε προηγούμενα άρθρα πολλάκις. Επόμενοι, οι αγαπημένες μας βαζέλες. Τι να πρωτοπεί κανείς; Από το "Θρύλε γαμήσου εσύ και....", το "Θρύλε θυμήσου το '81" και το "Τιμή και δόξα στο Θυρωρό", χθες ξεπέρασαν τα όρια με την ανάρτηση πανιού με εμετικό αναγραφόμενο σύνθημα. Τέτοια περιστατικά δυστυχώς έχουν σημειωθεί πάμπολλα, και σκέφτομαι..που βαδίζει το οπαδικό κίνημα, και κατ' επέκταση η κοινωνία; Έχει χαθεί τελείως η ανθρωπιά, η μπέσα και η τσίπα; Είναι το μίσος τόσο μεγάλο, ώστε να μην υπάρχει ούτε ιδέα σεβασμού; Μας χωρίζουν όντως τόσα πολλά; Είναι αυτά αρκετά για να προβαίνουμε σε τέτοιες ενέργειες; Σε αυτά ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του. Φυσικά και ξέρω πως το πανί αυτό που σηκώθηκε χθες στη Λαγοφόρο, κατέβηκε μετά από 5-10 λεπτά, και πως δεν το ασπάζονται όλοι. Αυτό έλειπε. Από την άλλη, δε διορθώνει τα πράγματα. Δυστυχώς ή ευτυχώς το πέταλο αποτελεί ενός είδους μαζοποίησης, με χαρακτηριστικό το σχηματισμό προκαταλήψεων για όλα τα μέλη του, ανεξάρτητα με τις ατομικές τους απόψεις. Οπότε λίγη προσοχή δε βλάπτει.

Ας πάμε στο δεύτερο σκέλος τώρα. Δολοφονία των αδερφών μας, κατά τη γνώμη μου, διαπράττεται και από εμάς τους ίδιους.  Εδώ ΄θα ήθελα να εκφράσω και τη δυσαρέσκειά μου για μερικά πράγματα.
Δε γίνεται Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ να μην αγωνίζεται με μαύρα περιβραχιόνια, ή με περιβραχιόνια που τουλάχιστον αναγράφουν την καταραμένη ημερομηνία, όπου και να παίζει, όποιος και να είναι αντίπαλος, σε οποιοδήποτε άθλημα. Κατ' εμέ, δε νοείται και να μην αναγράφεται η ημερομηνία κάπου στη φανέλα της ομάδας. Να το θέσω απλά; ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΌΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΖΕΙ. Δε γίνεται επίσης, να ετοιμάζουμε πανό για τα αδέρφια μας, ώστε να βγουν με αυτό οι παίκτες μας στην Τούμπα και ξαφνικά να αλλάζουμε γνώμη. ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΛΙΜΑ. Είναι χρέος όλων όσων φορούν την ερυρθόλευκη ριγωτή, να την τιμούν, και να τιμούν και αυτά που αντιπροσωπεύει και αυτά από τα οποία αντιπροσωπεύεται.
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΑΦΛΑΣ ΒΕΒΗΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΈΤΣΙ. Τρίζουν τα κόκαλα των παιδιών αυτών που έφυγαν  από κοντά μας για την ιδέα του Ολυμπιακού.

Τέλος, θα ήθελα να καταδικάσω τους όσους σε "αντίποινα" για τα αίσχη των βάζελων απαντούν με παρόμοια εμετικά συνθήματα. Έτσι τιμάμε τους νεκρούς μας; Με το να βρίζουμε νεκρούς και εμείς; Έτσι το μόνο που καταφέρνουμε, είναι να γινόμαστε ίδιοι ή και χειρότεροι. Συνετιστείτε, δε θα το ήθελαν αυτό τα αδέρφια μας. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΧΡΩΜΑ, ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΌΛΟΙ ΑΥΤΟ, γιατί τα αγαθά που επιβιώνουν στην εποχή μας είναι λίγα, ας μην τα κάνουμε λιγότερα.

ΥΓ. Ας μην καταντήσουμε την επέτειο της 8ης του Φλεβάρη κάτι τυποποιημένο και κουφό. Ας γίνει οδηγός για ένα καλύτερο ιδεολογικό αύριο.