Είδαμε εχθές έναν άλλο Θρύλο σε σχέση με αυτόν του Ιανουαρίου. Ένας Ολυμπιακός όπως τον θέλουν οι αμέτρητοι οπαδοί του... δυνατός, παθιασμένος, μάγκας, ψύχραιμος, ουσιώδης, μεστός και με επιθετικό προφίλ. Είδαμε έναν Ολυμπιακό που πίεσε ψηλα (μιλάω για την αρχή) χωρίς να μπερδεύει τις γραμμές του ώστε να απειληθεί. Οι πλάγιοι παίκτες μας συνεργάστηκαν άψογα με τις γραμμές να είναι κοντά, ενώ η σιγουριά που χάρισαν οι κεντρικοί έδωσαν στους επιθετικούς το δικαίωμα να κάνουν ενέργειες που αποδείκνυαν τη ποιότητα που τους χαρακτηρίζει. Δε θα σταθώ σε ονόματα παρά μόνο στον Αμπντούν. Παθιασμένος (όπως πάντα), μαχητής αλλά εχθές ήταν και προσηλωμένος στο στόχο που είναι η ομάδα και όχι η απόδοση του ίδιου. Ο παίκτης αυτός αν καταλάβει πως δε μπορεί να είναι ο Αμπντούν της Καβάλας θα είναι εργαλείο στα χέρια του Βάσκου. Σαν οπαδός όμως έχω και ένα παράπονο... Στο 2ο μισό η ομάδα θα μπορούσε να μην είναι τόσο επιφυλακτική κυνηγώντας κι άλλα γκολ έστω στη κόντρα. Τέλος καλό, όλα καλά; Όχι βέβαια αδέρφια αφού αν θέλουμε να το πάρουμε από τη φοβισμένη βαζέλα αυτό θα πρέπει να είναι η αρχή του πολέμου! Πάμε γερά - Πάμε Πειραιώτικα... Όταν όμως η χρονιά τελοιώσει με τις κούπες η αναζήτηση λύσεων θα πρέπει να είναι άμεση για να βλέπουμε 2 ισάξιες 11άδες, γιατί δε θεωρώ πως έχουμε. Λίγες αγορές και καλές που ακόμα κι αν η τύχη μας γυρίσει τη πλάτη με τραυματισμούς ο προπονητής (που φέρει ευθύνη για τις αγορές παικτών) να λέει δε πειράζει, έχω τη λύση για την απουσία του Μιραλάς κλπ..... Θα βρω σκορ, θα βρω ομοιογένεια, θα βρω ότι γουστάρω από τον πάγκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου