Η ομάδα την Πέμπτη ήταν περισσότερο αγχωμένη απ' ότι έπρεπε. Πολλοί παίχτες μας δεν είχαν καθαρό μυαλό μέσα στο παιχνίδι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πάσα του Τοροσίδη στον Κάρολ ενώ όλοι γνώριζαν ότι ήταν τραυματίας. Η ομάδα μπήκε με διάθεση να κάνει ένα ώριμο παιχνίδι. Προσπάθησε από την μια να μην ανεβάσει ρυθμό στο παιχνίδι και από την άλλη να χτυπήσει σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Έτσι έγινε αν και πολλές φορές η προώθηση του Τοροσίδη άφηνε κενά στο δεξί άκρο της άμυνας μας. Κομβικό σημείο του ματς είναι η επέμβαση του Παπαδόπουλου στο 5΄ της αναμέτρησης. Στο δεύτερο ημίχρονο και μετά η ομάδα έδωσε υπερβολικό χώρο στην Ρουμπίν και με την κούραση που είχε καταβάλει τον Μανιάτη και τον Ιμπαγάσα χάσαμε την μάχη του κέντρου. Κλειστήκαμε πίσω και ευτυχήσαμε να έχουμε σε καταπληκτική μέρα τον Κάρολ. Έναν από τους λίγους και ίσως ο μοναδικός άσημος παίχτης που αποθεώθηκε τόσο πολύ από πρώτο του παιχνίδι στο νέο Καραϊσκάκη. Με την αξία του το κέρδισε. Η απόκρουση στα χασομέρια του ματς ήταν όλα τα λεφτά. Τώρα επιστροφή στο Ελληνικό πρωτάθλημα γιατί χωρίς πρωτάθλημα δεν υπάρχει πετυχημένη χρονιά για τον Ολυμπιακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου