Πέρα από την πρώτη "επαφή" μας με τον Πίνο αξίζει να ασχοληθούμε από το ματς της Κυριακής με την γιούχα του κόσμου στον Μασάδο. Ο Πορτογάλος είναι η ακριβότερη μεταγραφή στο φτωχό καλοκαιρινό παζάρι των μεταγραφών. Η διοίκηση και ο τύπος την διαχειρίστηκε με τον τίτλο αντί Ίμπαγασα. Αυτό από μόνο του δημιούργησε προσδοκίες στον κόσμο της ομάδας. Από κει ξεκινάει το λάθος της υπόθεσης. Ο Μασάδο δεν είχε ποτέ τα χαρακτηριστικά του Ιμπαγάσα στο παιχνίδι. Ούτε ποτέ λειτουργούσε σαν ηγέτης στις προηγούμενες ομάδες εν αντιθέσει με τον Κάνιο που δεν πήρε τυχαία αυτό το παρατσούκλι. Από κει και πέρα κάποια στιγμή τον βαφτίσαμε και αντί Μιραλλάς. Ο Μασάδο δεν είναι κανένας αντί, δεν έχει τα στοιχεία ούτε του Μιραλλάς ούτε του Ιμπαγάσα. Είναι αυτό που λέγαμε παλιά οκταράκι. Η θέση που του ταιριάζει περισσότερο είναι στο κέντρο και λίγο πιο μπροστά από το αμυντικό χαφ. Όταν όμως ο κόσμος διαβάζει ότι ήρθε ο νέος Ιμπαγάσα και δεν βλέπει τέτοια στοιχεία από τον παίχτη καίει την μεταγραφή. Από κει και πέρα η γιούχα νομίζω ότι έχει να κάνει και με τον τρόπο που διαχειρίζεται ο Ζαρντίμ τον παίχτη. Όταν ο κόσμος βλέπει ότι ανεξάρτητα με την κατάσταση του παίχτη ο Πόρτογάλος δεν τον βγάζει από το παιχνίδι ή τον βγάζει στα χασομέρια αντιδρά. Από κοντά και όταν επέλεξε να τον βάλει με την Παναχαϊκή στο Καραϊσκάκη. Νομίζω ότι ο κόσμος αντιδρά και σε αυτό με την γιούχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου